Aydın'ın bir köyünde yudumladım
ilk Çayımı. :)
Odun Ateşinde pişerdi tüm yemekler 70'lerle 80'ler de
ve Odun ateşinde demlenirdi Çay'lar yemeklerden hemen sonra.
Sanırım bundandır demli Çay'a olan bağım. :)
Şiir demini ''Hayat Çok Acımasız'' diyerek tattım 96'lı yıllarda.
Sonra içtikçe Akşam kızıllıklarında ki Demli Çayları ardı sıra,
bir sürü ''ACIYLA DEMLENMİŞ ŞİİRLERİM'' oldu.
Artık Bardakların almadığı.
Aslında Ne Çayın ne Demin nede Ateşin bir suçu vardı.
Ben Yudumladıkça bardaktan Hayatı Onlar...
BİR YUDUMDA DEMLENMİŞ ŞİİRLER OLDU.